Od rytuału do mitu?
Anna Kapusta

Od rytuału do mitu? Teatr Śmierci Tadeusza Kantora jako fakt antropologiczny

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011

Książka prezentuje teorię rytuału i mitu (rozumianego jako postazapis rytuału) wyeksponowaną przez Kantora w kodzie językowym dzieła sztuki. Ekspozycja ta sprawia, iż Kantorowy Teatr Śmierci jest ujętą w kategoriach estetycznych teorią antropologiczną.

Dwa, centralne dla Teatru Śmierci senase (wraz z ich partyturami): Umarła klasa oraz Wielopole, Wielopole rozpatrywane są w świetle pojęć antropologicznych działania rytualnego (seansu) i jego partyturowej werbalizacji (mitu). Perspektywa ta służy charakterystyce wypracowanego w koncepcji Kantora znaku teatralnego: dwuetapowego procesu estetycznych ekwiwalencji tworzonych przez artystę w celu diagnozy społeczeństwa.

POLECONE EKSPRESEM

Summer Seminars
Wystawianie historii. Teatralne obrazy przeszłości
Philosophers & Thespians. Thinking Performance
Formy zapomnienia
Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka
Pamięć kulturowa
Pisma. Tom 1. Metamorfozy. Teksty o latach 1934–1974
Pisma. Tom 2. Teatr śmierci, teksty z lat 1977–1984
Pisma. Tom 3. Dalej już nic… Teksty z lat 1985–1990
Projekty intymnego teatru śmierci. Wyspiański – Leśmian – Kantor
Tadeusz Kantor i Artyści Teatru Cricot 2 (dokumenty i materiały), t. I
Od rytuału do mitu?
Gdzie są niegdysiejsze śniegi…
Wielopole, Wielopole
Niech sczezną artyści
Nigdy tu już nie powrócę
Dziś są moje urodziny
Powrót Odysa Tadeusza Kantora. Notatki z prób
Próby tylko próby
Kantor
Kantor was here
Zygmunt Molik’s Voice and Body Work: The Legacy of Jerzy Grotowski
Nowe historie 1. Ustanawianie historii